Τί είναι η αναιμία;
Η αναιμία είναι μια παθολογική κατάσταση του αίματος κατά την οποία κυκλοφορεί μικρότερη από τη φυσιολογική μάζα ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Η αναιμία μπορεί να είναι προσωρινή ή μακροχρόνια και υπάρχουν διάφορες μορφές κάθε μια από τις οποίες με τη δική της αιτιολογία. Η πιο κοινή μορφή αναιμίας παγκοσμίως και για τα δύο φύλα είναι η σιδηροπενική.
Ποιά είναι τα συχνότερα συμπτώματα της αναιμίας;
Οι ασθενείς που πάσχουν από αναιμία μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή να έχουν ποικίλα συμπτώματα όπως αίσθημα κόπωσης, τάση για λιποθυμία, πόνος στο θώρακα, αδυναμία, δύσπνοια ή αρρυθμίες. Επίσης, αναφέρονται σημεία όπως χλωμή όψη του ασθενούς, πονοκέφαλος και ζαλάδες. Τέλος, σε σπανιότερες περιπτώσεις αναφέρονται εύθραστα νύχια, παγωμένα άκρα, αλλοιώσεις της γεύσης και αλλαγη χρωματος κοπράνων.
Ποιές είναι οι συχνότερες μορφές αναιμίας;
Σιδηροπενική αναιμία
Προκαλείται από έλλειψη σιδήρου, στοιχείο απαραίτητο για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης. Συχνότερα εμφανίζεται λόγω ελαττωμένης διαιτητικής πρόσληψης, σε εγκύους, σε γυναίκες με έντονη εμμηνορρυσιακή αιμορραγία ή σε σύνδρομα δυσαπορρόφησης.
Μεγαλοβλαστική αναιμία
Οφείλεται σε ανεπάρκεια φυλλικού οξέος, βιταμίνης Β12 ή και των δύο, θρεπτικών συστατικών απαραίτητων για τη σύνθεση υγιών ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Θαλασσαιμία (μεσογειακή αναιμία)
Κληρονομικός τύπος αναιμίας που προκαλείται από μεταλλάξεις στο DNA των κυττάρων που παράγουν αιμοσφαιρίνη. Υπάρχουν οι νοσούντες και οι φορείς, με τους τελευταίους να είναι συνήθως ασυμπτωματικοί.
Αναιμία χρονίας νόσου
Συνδέεται με υποκείμενα νοσήματα, όπως κακοήθειες, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, ρευματοειδή αρθρίτιδα ή χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα. Η αντιμετώπιση εστιάζει κυρίως στη θεραπεία της υποκείμενης αιτίας.
Πώς γίνεται η διάγνωση της αναιμίας;
Η γενική εξέταση αίματος με τον έλεγχο αιματοκρίτη και αιμοσφαιρίνης θα δείξει την ύπαρξη αναιμίας, ενώ όταν επιβεβαιωθεί διενεργούνται επιπλέον εξετάσεις με πιο κοινές την εξέταση σιδήρου, φεριτίνης, βιταμίνης B12, φυλλικού οξέος, δικτυοερυθροκυττάρων, ταχύτητας καθίζησης (ΤΚΕ) και σιδηροδεμευτικής ικανότητας (ΤIBC). Επιπλέον σε κάποιες περιπτώσεις ο ασθενής απαιτείται να υποβληθεί σε οστεομυελική βιοψία. Παράλληλα καθοριστικής σημασίας είναι η λήψη λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς καθώς και κλινική εξέταση όλων των συστημάτων.
Ποιά είνια η θεραπευτική προσέγγιση της αναιμίας;
Η αντιμετώπιση των ασθενών με αναιμία πρέπει να είναι εξατομικευμένη ανάλογα με την αιτία, τη βαρύτητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Συνήθως περιλαμβάνει την αντιμετώπιση του υποκείμενου νοσήματος, ενώ σπανιότερα σε σοβαρές καταστάσεις η μετάγγιση αίματος μπορεί να είναι απαραίτητη.
Ειδικότερα, στις περιπτώσεις σιδηροπενικής αναιμίας συνίσταται η λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου και τροφές πλούσιες σε σίδηρο (π.χ. δημητριακά, όσπρια, κρέας, ξηροί καρποί κ.α.), ενώ στους ασθενείς με μεγαλοβλαστική αναιμία χορηγούνται συμπληρώματα φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β12. Στη θεραπεία της μεσογειακής αναιμίας συμπεριλαμβάνονται συμπληρώματα φυλλικού οξέος, μεταγγίσεις αίματος και μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, ενώ στους ασθενείς με αναιμία χρονίας νόσου η θεραπεία επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση του υποκείμενου νοσήματος.
Κλείστε ραντεβού με τη Δρ. Μάρη Ανδριάνα, Ειδικό Παθολόγο Διαβητολόγο, Στρατιωτικό Ιατρό, για ολοκληρωμένη αξιολόγηση και εξατομικευμένο πλάνο αντιμετώπισης.